24 Αυγ 2008

Από το Λιτόχωρο στα Πριόνια (Πρώτη Ορειβασία)

Οι διακοπές έχουν τελειώσει και το Λιτόχωρο μια εβδομάδα πριν φαίνεται μακρινή ανάμνηση. Με τον Μιχάλη όμως έχουμε ξεκινήσει 6:00 από Θεσσαλονίκη και φτάσαμε να παρκάρουμε στην αρχή του φαραγγιού.

Στα μέσα της εβδομάδας είχαμε συζητήσει αρκετά το τι θέλουμε να κάνουμε και πως θα το κάνουμε. Ο Μιχάλης έκανε αρκετό ψάξιμο στο Internet και έμαθε πολλές πληροφορίες για τις διαδρομές και τι περίπου θα αντιμετωπίσουμε. Έχουμε εφοδιαστεί με ορειβατικά σακίδια. Τελείως άσχετοι, μας έκανε εντύπωση που μέσα στα σακίδια έχει ειδικό "φλασκί" που παίρνει 2 λίτρα νερό για να πίνεις κατά τη διάρκεια της διαδρομής.

Ξεκινάμε!!!

Πηγαίνω πρώτος μπροστά με ρυθμό ορειβάτη που έχει κατακτήσει πέντε- έξι κορφές τουλάχιστον.
-"Εεεεε!!!", φωνάζει ο Μιχάλης, "ΧΑΛΑΡΑ. Αν το πάμε έτσι ούτε 1 χιλιόμετρο δεν αντέχουμε. Τι θες; να φας το βουνό;"
Τελικά έχει δίκαιο, στην πρώτη ανηφοριά τα' παιξα.

Συνεχίζουμε και ανεβαίνουμε αρκετά. Ο στόχος μας είναι να φτάσουμε στη Μονή του Αγίου Διονυσίου. Μετά βλέπουμε.







Περπατάμε με καλό ρυθμό και δεν σταματάμε να μιλάμε (είμαστε οι πρώτοι και μιλάμε ασταμάτητα!!!). Είμαστε κατενθουσιασμένοι με την ομορφιά του βουνού. Κάποιες στιγμές άλλοι ορειβάτες μας προσπερνάνε σαν να είμαστε σταματημένοι (σαν "ξωτικά" που λέει και ο Μιχάλης).

Μετά από 4 ώρες ορειβασία τελικά φτάνουμε στη σκήτη του Αγίου Διονυσίου. Κάνουμε διάλειμμα για να φάμε κάτι. Ο στόχος μας έχει επιτευχθεί. Δεν το πιστεύουμε ότι τα καταφέραμε.





Ξεκουραστήκαμε περίπου 15 λεπτά και σηκωθήκαμε για να ξεκινήσουμε πάλι. Φτάνοντας βρήκαμε ένα ορειβάτη που μας είχε προσπεράσει κατά την ανάβαση.
-"Τα καταφέρατε τελικά; Μπράβο. Αφού φτάσατε ως εδώ γιατί δεν συνεχίζεται; Μια ώρα απέχουν τα Πριόνια."

Δεν χρειάστηκε να το συζητήσουμε, απλά ξεκινήσαμε να πάμε στα Πριόνια. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε κουραστεί αρκετά (τουλάχιστον εγώ), αλλά το να γυρίσουμε πίσω άλλες 4 ώρες μου φαινόταν ακατόρθωτο.

Πράγματι, μετά από 1 ώρα ορειβασίας (δεν γίνομαι πιο αναλυτικός γιατί το μυαλό μου δεν λειτουργούσε για να θυμάμαι κάτι, δούλευα με "αναθυμιάσεις") φτάσαμε στα Πριόνια.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!! Στην πρώτη μας προσπάθεια βγάλαμε μια διαδρομή 5 ωρών.

Δεν υπάρχουν σχόλια: